Ik werd geboren met een groot bos vuurrood haar, dat danste in de wind. “Net een vlammetje,” zei mijn moeder. Het rode haar is nu verdwenen, maar het vuur is gebleven. Ik wil je graag aanmoedigen om je eigen wijze weg te vinden, je te inspireren, je energie te geven om je thuis te voelen in je eigen leven. Met woorden als wind, die een vlammetje bij jou mogen oplaaien, alsof het waait door je haar.
Als het niet gaat, ga dan naar buiten. Pak je jas doe je schoenen of slippers aan en open de deur.
De zon zakt, wij zitten hier, midden op het strand, ik kijk naar jou jij kijkt naar mij, je haren vol met zand. (C. van der Molen)
Het waait en ik zit op mijn fiets. Ik heb de wind in mijn rug en het gevoel dat ik vlieg.
De herfst is begonnen...
